1 de marzo de 2014

Roi Martinɀ do Casal


Tres Cantigas de Amigo


I

—Decid vos, amigo, y placer tengáis,
si es que vuestra muerte la deseáis,
pues ya nunca podéis hablar conmigo.
—Deseo, señora, bien lo creáis.
—¿Deseáis? Hoy es un gran día, amigo,
pues cuanto deseo vos deseáis.

—Decid vos, amigo, si aún a porfía
así vuestra muerte os placería,
ya que de mí vivís muy alejado.
—Place, señora, por santa María.
—¿Placería? Que Dios sea alabado,
pues cuanto a mí place os placería.

—Decid vos, amigo, y merced tendréis,
si es que vuestra muerte vos la queréis,
ya que a vivir lejos os habéis ido.
—Quiero, ay señora, no lo dudéis.
—¿Queréis? Hoy un buen día así ha sido
pues cuanto yo quiero vos lo queréis.



II.

Te ruego, ay Amor, que quieras conmigo estar
todo este tiempo mientras va a morar
a Granada mi amigo.

Te ruego, ay Amor, que quieras conmigo venir
todo este tiempo mientras va a vivir
a Granada mi amigo.

Todo este tiempo mientras va a morar,
luchar con moros y a muchos matar,
a Granada mi amigo.

Todo este tiempo mientras va a vivir,
luchar con moros y a muchos herir,
a Granada mi amigo.



III

Mucho, ay Amor, te he de agradecer
porque quisiste conmigo estar
y no me quisiste desamparar
hasta que vino mi luz y placer,
y mi amigo, que se marchó a morar
a Granada y por mi amor luchar
.

Amor: te agradeceré yo también
que no te quisieras partir de mí
desde que se fue mi amigo de aquí
hasta que vino mi luz y mi bien,
y mi amigo, que se marchó a morar
a Granada y por mi amor luchar
.

Aquí nunca me fuiste mezquino,
pues nunca partiste de mi lado,
desde que mi amigo hubo marchado
hasta que mi bien y mi luz vino,
y mi amigo, que se marchó a morar
a Granada y por mi amor luchar
.

Pues me quisiste tan bien aguardar,
por Dios, no me dejes sin ti estar.



Universo Cantigas. Roi Martiinz do Casal
B. D. Lírica Profana Galego-Portuguesa. Roi Martinz do Casal
Cantigas Medievais Galego Portuguesas. Rui Martins do Casal
Rip Cohen, 500 Cantigas d’ Amigo: Edição Crítica / Critical Edition
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2014




I

—Dized’, amigo, se prazer vejades,
vossa morte se a desejades,
pois non podedes falar comigo.
—Desejo, senhor, ben o creades.
—Desejades? Tan bon día, migo,
pois que os meus desejos desejades.

—Dizede, amigo, se vos toda vía
con a vossa morte prazería,
pois vivedes de min alongado.
—Praz, ai senhor, par santa María.
—Prazería? Deus aja bon grado,
pois que vos do meu prazer prazería.

—Dizede, amigo, se gradoedes,
a vossa morte se a queredes,
pois que vivedes de min tan longe.
—Quero, mha senhor, non duvidedes.
—Queredes? Pois tan bon día oje,
pois que o que eu quero vós queredes.


II

Rógote, ai Amor, que queiras migo morar
tod’ este tempo en quanto vai andar
a Granada meu amigo.

Rógote, ai Amor, que queiras migo seer
tod’ este tempo en quanto vai viver
a Granada meu amigo.

Tod’ este tempo en quanto vai andar,
lidar con mouros e muitos matar,
a Granada meu amigo.

Tod’ este tempo en quanto vai viver,
lidar con mouros e muitos prender,
a Granada meu amigo.


III

Muit’ ei, ai Amor, que te gradescer
porque quiseste comigo morar
e non me quiseste desemparar
ata que veu meu lum’ e meu prazer,
e meu amigo, que se foi andar
a Granada por meu amor lidar.

Amor: gradéscote máis doutra ren,
des que se foi meu amigo d’ aquí,
que te non quiseste partir de mí
ata que veu meu lum’ e meu ben,
e meu amigo, que se foi andar
a Granada por meu amor lidar.

Nunca prenderei de ti queixume
ca nunca fuste de min partido,
pois meu amigo foi de aquend’ ido,
ata que veu meu ben e meu lume,
e meu amigo, que se foi andar
a Granada por meu amor lidar.

Pois me quiseste tan ben aguardar,
por Deus, non me leixes sen ti morar.




☛ PyoZ ☚