3 de marzo de 2014

Martín Campina


Dúas Cantigas de Amigo


I

A mi amigo, amiga, lo veo andar
triste y absorto y no puedo entender
por qué anda triste, así vea placer,
pero os diré lo que creo notar:
anda pensando de aquí él partir
y no se atreve sin mí a vivir
.

Anda tan triste que nunca así vi
andar a nadie, y saber intenté
por qué sería, mas yo no lo sé;
pero os diré lo que de esto aprendí:
anda pensando de aquí él partir
y no se atreve sin mí a vivir
.

Y anda tan triste que nunca vi quien
tan triste anduviera en su corazón,
y no sé por qué ni por cuál razón,
pero os diré lo que aquí aprendí bien:
anda pensando de aquí él partir
y no se atreve sin mí a vivir
.



II

Dice mi amigo que le mandé yo
irse, cuando él se fue, amiga, de aquí
y, si tal cosa dije o si lo vi,
no haya placer del pesar que me dio,
y, si aún él me agravia en así decir,
aquí, a mi poder, pronto ha de venir
.

Y mirad, amiga, cuál es mi mal:
dicen quienes lo han visto que él dice
que lo mandé irse, y, sí así yo lo hice,
de él nunca me vengue ni de otro igual,
y, si aún él me agravia en así decir,
aquí, a mi poder, pronto ha de venir
.

Y es gran agravio en que ahora me ven
que él ande diciendo, amiga, a fe,
que yo lo mandé irse, y, si así fue,
como él me trae mal, le traiga yo bien,
y, si aún él me agravia en así decir,
aquí, a mi poder, pronto ha de venir
.

Y si a mi poder, aquí ha de venir,
me dirá quién se lo mandó decir.



Universo Cantigas. Martin Campina
B. D. Lírica Profana Galego-Portuguesa. Martin Campina
Cantigas Medievais Galego Portuguesas. Martim Campina
Rip Cohen, 500 Cantigas d’ Amigo: Edição Crítica / Critical Edition
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2014




I

O meu amig’, amiga, vej’ andar
trist’ e cuidando e non poss’ entender
por que trist’ anda, si veja prazer,
pero direivos quant’ é meu cuidar:
anda cuidand’ en se d’ aquí partir
e non s’ atreve sen mí a guarir.

Anda tan triste que nunca máis vi
andar nulh’ ome, e en saber punhei
o por que era, pero non o sei;
pero direivos quant’ end’ aprendí:
anda cuidand’ en se d’ aquí partir
e non s’ atreve sen mí a guarir.

Atán trist’ anda que nunca vi quen
tan trist’ andasse no seu coraçón,
e non sei por que nen por qual razón,
pero direivos quant’ aprendí én:
anda cuidand’ en se d’ aquí partir
e non s’ atreve sen mí a guarir.


II

Diz meu amigo que eu o mandei
ir, amiga, quando s’ el foi d’ aquí,
e, se lho sol dixi nen se o vi,
non veja prazer do pesar que ei,
e, se m’ el ten torto en mho dizer,
véjas’ el ced’ aquí en meu poder.

E vedes, amiga, do que m’ é mal:
dizen os que o viron com’ el diz
que o mandei ir, e, se o eu fiz,
nunca del aja dereito nen d’ al,
e, se m’ el ten torto en mho dizer,
véjas’ el ced’ aquí en meu poder.

E que gran torto que m’ agora ten
en dizer, amiga, per boa fe,
que o mandei ir, e, se assí é,
como m’ el busca mal, búsquelhe eu ben,
e, se m’ el ten torto en mho dizer,
véjas’ el ced’ aquí en meu poder.

E, se el vén aquí, a meu poder,
preguntarlh’ ei quen lho mandou dizer.




☛ PyoZ ☚