11 de marzo de 2014

Galisteu Fernándiɀ


Catro Cantigas de Amigo


I

Vuestro amigo se fue hoy de aquí
muy triste, amiga, lo habéis de saber,
y a hablar con vos no se pudo atrever,
y os manda esto rogaros a mí:
que pierda de vos ya el miedo y temor
y así os hablará, amiga, mejor
.

Y vuestro amigo no puede dejar
ese temor si es que vuestro perdón
no obtiene, amiga, y de corazón
os manda él a vos decir y rogar
que pierda de vos ya el miedo y temor
y así os hablará, amiga, mejor
.

Mucho lloraron al irse sus dos
ojos, amiga, lo habéis de saber,
y a hablar con vos no se pudo atrever,
y manda esto rogaros por Dios:
que pierda de vos ya el miedo y temor
y así os hablará, amiga, mejor
.

Cuando él os vea perderá el temor
que tiene de vos, y estará mejor.



II

Sé que mi amigo se marchó de aquí
triste, amigas, porque antes no me vio
y ya nunca más él después durmió
ni yo, amigas, porque que ya no lo vi,
en verdad, no dormí nunca después
de que él se fue, pues no sé qué es


de él, amigas, y yo ahora estaré
muerta porque no puedo nada oír
ni hoy nadie ya me sabe decir
lo que es de él, y aún más os diré:
en verdad, no dormí nunca después
de que él se fue, pues no sé qué es


de él, amigas, y ando ahora además
tan triste que ya no sé qué pensar
ni hoy nadie me sabe explicar
si vendrá pronto, y os diré yo más:
en verdad, no dormí nunca después
de que él se fue, pues no sé qué es


de él, amigas, y si es infeliz hoy
por mí como por él yo lo soy.



III

—Por Dios, amiga: ¿qué es lo que va a ser
de vuestro amigo que muere de amor,
y de morir le será un gran favor,
ya que él no tiene vuestro querer?
—Mientras yo viva no lo ha de tener,
pues que partiera le dije y también,
si tiene pena, que la sufra él bien
.

—Creo, amiga, que pro no os vendrá
si vuestro amigo muriera así,
antes creo que lo perdéis ahí
si vuestro querer él no tiene ya.
—Por Dios, amiga, que no lo tendrá,
pues que partiera le dije y también,
si tiene pena, que la sufra él bien
.

—Pues sois muy desmesurada mujer
si vuestro amor no le dais como el pan,
y bien sé que por mal os lo tendrán,
amiga, si no dais vuestro querer.
—Nunca lo tendrá, ni Dios lo ha de ver,
pues que partiera le dije y también,
si tiene pena, que la sufra él bien
.

—Por Dios, amiga, es seguro rehén
de sufrir pena, pues muere también.
—Si muere, que muera, yo diré amén
si así muriera, pues me place bien.
—Por esto, amiga, venga mal a quien
os ame, pues dais tan solo desdén.



IV

Dicen de mi amigo que me da pesar,
pero él vino ahora a, amigas, rogar:
que pesar él tanto me quería hacer
como el que querría de mí padecer
.

Dicen que, ay amigas, ya me buscó mal,
pero él vino ahora a hacer jura tal:
que pesar él tanto me quería hacer
como el que querría de mí padecer
.

Supo él estas nuevas y vino ante mí
llorando, ay amigas, y me juró así:
que pesar él tanto me quería hacer
como el que querría de mí padecer
.



Universo Cantigas. Galisteu Fernandiz
B. D. Lírica Profana Galego-Portuguesa. Galisteu Fernandiz
Cantigas Medievais Galego Portuguesas. Galisteu Fernandes
Rip Cohen, 500 Cantigas d’ Amigo: Edição Crítica / Critical Edition
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2014




I

O voss’ amigo fois’ oje d’ aquí
mui triste, amiga, si mi venha ben,
porque non ousou vosco falar ren,
e manda vos esto rogar per mí:
que perça ja de vós med’ e pavor
e falará vosc’, amiga, melhor.

O voss’ amigo non pode perder
pavor, amiga, se por esto non,
por perdoárdeslhi de coraçón,
e manda vos el rogar e dizer
que perça ja de vós med’ e pavor
e falará vosc’, amiga, melhor.

Quando s’ el foi chorou muito dos seus
olhos, amiga, se mi venha ben,
porque non ousou vosco falar ren
e manda vos esto rogar por Deus:
que perça ja de vós med’ e pavor
e falará vosc’, amiga, melhor.

Véjase vosc’, e perderá pavor
que á de vós, e est’ é o melhor.


II

Meu amigo seica se foi d’ aquí
trist’, amigas, porque m’ ante non viu
e nunca máis depois el ar dormiu
nen eu, amigas, des que o non vi
nunca depois dormí, per boa fe,
des que s’ el foi, porque non sei que é

del, amigas, e agora serei
morta porque o non posso saber
nen mi sab’ oje nulh’ ome dizer
o que del ést’, e mais vos én direi:
nunca depois dormí, per boa fe,
des que s’ el foi, porque non sei que é

del, amigas, e and’ ora por én
tan triste que me non sei conselhar
nen mi sab’ ome oje recado dar
se verrá ced’, e máis vos direi én:
nunca depois dormí, per boa fe,
des que s’ el foi, porque non sei que é

del, amigas, e se el coitad’ é
por mí com’ eu por el, per boa fe.


III

—Por Deus, amiga: que pode seer
de voss’ amigo que morre d’ amor
e de morrer á ja mui gran sabor,
pois que non pode vosso ben aver?
—Non o averá en quant’ eu viver,
ca ja lhi diss’ eu que se partiss’ én
e, se á coita, que a sofra ben.

—Tenh’ eu, amiga, que prol non vos á
do voss’ amigo ja morrer assí,
ante tenho que o perdedes i
se per ventura vosso ben non á
—Par Deus, amiga, non o averá,
ca ja lhi diss’ eu que se partiss’ én
e, se á coita, que a sofra ben.

—Ben sodes desmesurada molher
se voss’ amor non pod’ aver de pran,
e ben sei que por mal vo-lo terrán,
amiga, se vosso ben non ouver
—Nunca o averá, se Deus quiser,
ca ja lhi diss’ eu que se partiss’ én
e, se á coita, que a sofra ben.

—Par Deus, amiga, mui guisado ten
de sofrer coita, pois quer morrer por én.
—Se morrer, moira, ca non dou eu ren
d’ assí morrer, ante mi praz muit’ én.
—Por ess’, amiga, venha mal a quen
vos amar, pois tal preito per vós vén.


IV

Dizen do meu amigo ca mi fez pesar,
pero veum’ ora el, amigas, rogar:
ca mi quería tanto pesar fazer
quanto o querría de mí receber.

Disséronm’, ai amigas, ca mi buscou mal,
pero veum’ ora el jurar jura tal:
ca mi quería tanto pesar fazer
quanto o querría de mí receber.

Soub’ el estas novas e veu ante mí
chorando, ai amigas, e juroum’ assí:
ca mi quería tanto pesar fazer
quanto o querría de mí receber.




☛ PyoZ ☚