6 de enero de 2014

Joán Núneɀ Camanés


Cinco Cantigas de Amigo


I

—Hija: si a lo mejor
a vuestro amigo a ver
voy, pues muere de amor
por vuestro buen querer,
¿vendréis conmigo allí?
—Por Dios, madre, iré, sí
.

—Pues os quiere tan bien,
que no puede vivir,
decidme algo también,
pues yo allá quiero ir:
¿vendréis conmigo allí?
—Por Dios, madre, iré, s
í.

—Siempre penar lo vi
por vos, y muerto es ya,
hija, y pues allí
nadie conmigo va,
¿vendréis conmigo allí?
—Por Dios, madre, iré, sí
.



II

Visteis, hija, que el otro día
os dije yo qué gran placer
tendría en que fuerais a ver
a vuestro amigo que moría;
no os lo decía por su bien,
sino porque me dijo quien
lo vio que ya no sanaría.

Si no, jamás os mandaría
a verlo, mas oí decir
a quien así lo vio sufrir
que tan afligido yacía
que nada lo iba a curar;
por eso os lo quise mandar,
porque algún mal de ello os vendría.

Y, porque ya nunca podría
él hablaros ni os conocer
ni vuestro consuelo tener,
aunque tanto y bien os quería,
os mandé ir a verlo yo,
y por otro motivo no,
ay, hija, por santa María.



III

Por Dios, amigo, ya tiempo pasó
sin que yo os viera, y sabed porque no:
porque mi madre no os quiso ver.

Me prohibió que por causa alguna aquí
os viera nunca, y por esto no os vi,
porque mi madre no os quiso ver.

Yo os vería, no habría nada igual,
pues lo rogué, mas me iría muy mal,
porque mi madre no os quiso ver.

Rogué por veros, pero que estos dos
mis ojos os vieran no quiso Dios,
porque mi madre no os quiso ver.

No me debierais vos culpa poner,
amigo, porque yo no os osé ver.



IV

Id, ay madre, pronto a ver a mi amigo
que está afligido pues no habla conmigo,
e iré yo con vos, si vos lo quisierais.

Afligido y sin verme muere ya;
ay madre, id a verlo, y él sanará,
e iré yo con vos, si vos lo quisierais.

Pues muere y me quiere de corazón,
madre, id y sanará su aflicción
e iré yo con vos, si vos lo quisierais.



V

Por Dios, damas, cuando pueda ver
a mi amigo, y él conmigo hablar,
nunca en el mundo, a mi pensar,
fue tan alegre alguna mujer
cual yo, cuando él pueda venir,
aunque triste cuando se haya de ir.



Nota
Cantiga V, venher: Ver nota → Pero García Burgalés.

Universo Cantigas. Joan Nunez Camanez
B. D. Lírica Profana Galego-Portuguesa. Johan Nunez Camanez
Cantigas Medievais Galego Portuguesas. João Nunes Camanês
Rip Cohen, 500 Cantigas d’ Amigo: Edição Crítica / Critical Edition
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2014




I

—Se eu, mha filha, for
voss’ amigo veer,
porque morre d’ amor
e non pode viver,
iredes comig’ i?
—Par Deus, mha madre, irei.

—Pois vos quer tan gran ben
que non pode guarir,
dizedem’ unha ren,
pois eu alá quero ir:
iredes comig’ i?
—Par Deus, mha madre, irei.

—Sempre lh’ eu coita vi
por vós, e mort’, ai,
filha, pois eu vou i
e mig’ outrén non vai,
iredes comig’ i?
—Par Deus, mha madre, irei.


II

Vistes, filha, noutro día
u vos dix’ eu que gran prazer
eu avía d’ irdes veer
voss’ amigo que morría;
non vo-lo dix’ eu por seu ben,
mais porque mi dissera quen
o viu que ja non guarría.

Por al vos non mandaría
veelo, mais oí dizer
a quen o viu assí jazer
que tan coitado jazía
que ja non guarira per ren;
mandeivo-lo veer por én,
por mal que vos del sería.

E, porque non podería
falarvos nen vos conhocer
nen de vós gasalhad’ aver,
pero vos gran ben quería,
mandeivo-lo veer entón
por aquesto, que por al non,
filha, par santa María.


III

Par Deus, amigo, muit’ á gran sazón
que vos non vi, e vedes porque non:
porque vos non quis mha madre veer.

Defendeumi que per nenunha ren
nunca vos visse, nen vos vi por én,
porque vos non quis mha madre veer.

Víravos eu, non fezera end’ al,
poi-lo roguei, mais estar m’ ía mal,
porque vos non quis mha madre veer.

Rogueilh’ eu que vos viss’, e non quis Deus
que vos vissen aquestes olhos meus,
porque vos non quis mha madre veer.

Non mi devedes vós culpa ponher,
amigo, ca vos non ousei veer.


IV

Id’, ai mha madre, vee-lo meu amigo
que é coitado porque non fala migo,
e irei eu convosco, se vós quiserdes.

Tan coitad’ é que morrerá se me non vir;
id’, ai mha madre, veelo, polo guarir,
e irei eu convosco, se vós quiserdes.

Porque el morr’ e me quer ben de coraçón
ide veelo, mha madr’, e guarrá entón
e irei eu convosco, se vós quiserdes.


V

Par Deus, donas, quando venher
meu amig’ e migo falar,
nunca no mund’, a meu cuidar,
foi outra tan leda molher
com’ eu serei, des que o vir,
mais pero triste serei d’ ir.




☛ PyoZ ☚