13 de enero de 2014

Fernán Fernándeɀ Cogominho


Catro Cantigas de Amigo


I

Amigo: no os acordáis
de mí y agravio me hacéis,
mas, ya nunca en mí creáis
si muy pronto no volvéis,
pues estáis equivocado
si no hacéis lo que he mandado
.

Vos no dais ahora nada
por mí, y acaso partierais
de aquí, mas muy bien vengada
yo seré cuando vinierais,
pues estáis equivocado
si no hacéis lo que he mandado
.

No queréis vivir conmigo
y muero de soledad,
mas comprobaréis, amigo,
que yo os digo la verdad,
pues estáis equivocado
si no hacéis lo que he mandado
.



II

Ir quiero hoy yo, madre, si os placiera
donde está mi amigo, y, si lo pudiera
ver, yo veré allí muy gran placer.

Tiempo hace, madre, desde que lo vi,
mas, si Dios quiere que lo pueda allí
ver, yo veré allí muy gran placer.



III

Amiga: hace ya que no sé,
ni me vinisteis a contar,
las nuevas que quiero escuchar
de las gentes del Rey: qué fue,
si es que vienen o si ya están
o en qué tiempo aquí vendrán
.

En cuanto vos habléis conmigo,
decidme, y de ello obtengáis bien,
si os dijeron nuevas también
de los que el Rey llevó consigo:
si es que vienen o si ya están
o en qué tiempo aquí vendrán
.

Yo daría de corazón
todo cuanto tener pudiera
a quien las nuevas me dijera
del Rey y los que con él son:
si es que vienen o si ya están
o en qué tiempo aquí vendrán
.

Mas yo sé muy bien lo que harán,
porque me pesa: tardarán.



IV

Amigo, y así tengáis
de cuanto amáis placer:
cuando tan lejos moráis
que ya no podéis tener,
amigo, de mí recado,
¿sois entonces apenado?


Decídmelo pues, amigo,
y por Dios no lo neguéis:
cuando vos no estáis conmigo
y ya hace que no tenéis,
amigo, de mí recado,
¿sois entonces apenado?


Pues, si hace que vos andáis,
desde que de mí partís,
gran tiempo que no tornáis,
entonces cuando no oís,
amigo, de mí recado,
¿sois entonces apenado?




Nota
Cantigas I, ‘venhedes’, veeredes, y III, venhestes: Ver nota → Pero García Burgalés.

Universo Cantigas. Fernan Fernandez Cogominho
B. D. Lírica Profana Galego-Portuguesa. Fernan Fernandez Cogominho
Cantigas Medievais Galego Portuguesas. Fernão Fernandes Cogominho
Rip Cohen, 500 Cantigas d’ Amigo: Edição Crítica / Critical Edition
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2014




I

Amig’: e non vos nembrades
de mí e torto fazedes,
mais nunca per mí creades
se mui cedo non venhedes,
ca sodes mal conselhado
de mi saír de mandado.

Non dades agora nada
por mí e, pois vos partirdes
d’ aquí, mais mui ben vingada
serei de vós quando virdes,
ca sodes mal conselhado
de mi saír de mandado.

Non queredes viver migo
e moiro con soidade,
mais veeredes, amigo,
pois que vos dig’ eu verdade,
ca sodes mal conselhado
de mi saír de mandado.


II

Ir quer’ oj’ eu, madre, se vos prouguer
u é meu amig’ e, se o poder
veer, veerei i mui gran prazer.

Gran sazón á, madre, que o non vi,
mais, pois mi Deus guisa de o ir i
veer, veerei i mui gran prazer.


III

Amiga: muit’ á que non sei
nen mi ar venhestes vós dizer
novas que querría saber
dos que ora son con el-Rei:
se se venhen ou se x’ están
ou a que tempo se verrán.

En quanto falardes migo,
dizede, se vos venha ben,
se vos disse novas alguén
dos que el-Rei levou sigo:
se se venhen ou se x’ están
ou a que tempo se verrán.

Daría mui de coraçón
que quer que aver podesse
a quen mi novas dissesse
d’ el-Rei e dos que con el son:
se se venhen ou se x’ están
ou a que tempo se verrán.

Mais ben sei eu o que farán,
porque mi pesa: tardarán.


IV

Meu amigo, se vejades
de quant’ amades prazer:
quand’ alhur muito morades
que non podedes saber,
amigo, de mí mandado,
se sodes entón coitado?

Dizédemho, meu amigo,
e por Deus non mho neguedes:
quando non sodes comigo
e muit’ á que non sabedes,
amigo, de mí mandado,
se sodes entón coitado?

Ca, se faz que vós andades,
quando vos de mí partides,
gran tempo que non tornades,
entón quando non oídes,
amigo, de mí mandado,
se sodes entón coitado?




☛ PyoZ ☚