Cuando aquella revista literaria
le envió una breve nota que decía:
«Muy estimado señor, sus poemas
no están en absoluto nada mal;
muy pronto publicaremos alguno»,
su pecho hinchó como un acorazado.
Toda su vida dio un enorme vuelco.
Comenzó a actuar como si conociera
a gente importante personalmente.
Si le decías «tal», decía «cual».
Si le decías «voy», decía «hoy».
Si le decías «dios», decía «adiós».
¡Y de eso pretendía vivir!
☛ Gerrit Komrij. De dichter (collecties.kb.nl)
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2024
∼
De dichter
Toen het letterkundig tijdschrift
Hem een briefje toe deed komen,
Waarin stond : ‘Mijnheer, uw verzen
Waren lang niet slecht, we zullen
Er eerdaags een paar van plaatsen,’
Zwol zijn borst tot slagschiphoogte.
Heel zijn leven werd nu anders.
Hij ging doen alsof hij grote
Mensen hoogstpersoonlijk kende.
Hij zei stad wanneer jij blad zei.
Hij zei held wanneer jij speld zei.
Hij zei ach wanneer jij dag zei.
En daarvan wilde hij leven!
☛ PyoZ ☚