La primera línea es para empezar.
La segunda es la undécima al revés.
La tercera te ayuda a progresar.
La cuarta rima a la segunda, ¿ves?
La quinta, de repente, es muy oscura.
La sexta hace mitad de la docena.
La séptima resulta una basura.
La octava, de tan seria, se envenena.
La novena repite igual compás.
La décima es quizá desilusión.
La undécima es la undécima sin más.
La duodécima es nada en conclusión.
☛ Gerrit Komrij. Een gedicht (4umi.com)
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2024
∼
Een gedicht
De eerste regel is om te beginnen.
De tweede is de elfde van beneden.
De derde is om wat terrein te winnen.
De vierde moet weer rijmen op de tweede.
De vijfde draait u plotseling een loer.
De zesde heeft het twaalftal gehalveerd.
De zevende schijnt zwaar geouwehoer.
De achtste bloedserieus. Of omgekeerd.
De negende vertelt nog eens hetzelfde.
De tiende is misschien een desillusie.
De elfde is niets anders dan de elfde.
De twaalfde is van niets de eindconclusie.
☛ PyoZ ☚