19 de enero de 2016

Uxío Novoneyra

Al Sil

El río al ras
lleno de agua y destino al paso
fluye flumen
a donde fue ya el sol tragado
todo el oro vuelto plata
/gris raspado/
en mil ovillos
y aros cruzados
sumándose al caudal de la noche
también alto.

Él no nos necesita
ni a este canto.
La sola Naturaleza
es forma de algo.
Y yo desde aquí inmóvil
llego al otro lado
como cuando a por las doncellas
de un salto
fue del caballo de Roldán
brincado.

En este aire caliente ingente
amigo Lauro
somos la orilla
con todo el tiempo de mirarlo
como si ni a él ni a nosotros
aguardase el Océano
Y no lo viéramos perderse ahí
a corto tramo
y al caer la noche en ella
desembocando.



Uxío Novoneyra. Ó Sil (bvg.udc.es)
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2016


                    ∼

Ó Sil

O río ó ras
cheo d-auga e destino ó paso
flue flumen
pr-onde foi xa o sol tragado
todo o ouro volto prata
/gris raspado/
en mil sarillos
e aneis cruzados
sumándose ó caudal da noite
tamén alto.

Il non precisa de nós
nin diste canto.
Ela sola Naturaleza
é forma de algo.
I eu de eiquí quedo
chegou ó outro lado
coma cando a polas doncelas
dun salto
foi do cabalo de Roldán
ralvado.

Niste aire quente rente
amigo Lauro
Sómo-la beira
con todo o tempo pra miralo
coma se nin a el nin a nós
agardara o Oceano
E non-o viramos perderse eí
a corto tramo
i ó pechar a noite nela
desembocando


☛ PyoZ ☚