11 de marzo de 2015

Álvaro Cunqueiro

Postrera elegía a Manuel Antonio

Diríamos que piedra para tu frente fría
—para tu alma mar y viento duro—.
Tú sí poeta, fallecido de algas verdes
tu único cuerpo, silencioso y breve.

Ahora escucha ahí, en ese otro lado,
donde a las mareas y a Dios y a la sombra toda
como el Nordeste se repite, fondo extraño,
viajero antiguo, gaviota en tu sangre.

Nosotros no lloramos. Finalmente tristes
desconsolado oído inacabable somos.



Álvaro Cunqueiro. Derradeira elexía a Manoel Antonio (books.google.es)
Trad. E. Gutiérrez Miranda 2015


                    ∼

Derradeira elexía a Manoel Antonio

Diríamos que pedra para a túa fronte fría
—para a túa ialma mar e vento duro—.
Ti sí poeta, fenecido de algas verdes
o teu único corpo, silencioso e breve.

Agora escoita ehí, nese outro lado,
onde ás mareas e a Deus e á sombra toda
coma o Norés se repite, fondo estrano,
viaxeiro antergo, gueivota no teu sangue.

Nós non choramos. Finamente tristes
desconsolado ouvido inacabábel somos.


☛ PyoZ ☚